2024’ün sonlarında Michelin çalışanları, grubun İzmir ve Bursa’daki fabrikaların kapanması yönündeki açıklamasına karşı gösteri yaptı. Şirket içinden deneyimlenen bu önemli hareketin iç yüzünü, Michelin’in CFE-CGC merkezi delegesi José Tarantini’nin anlatımıyla aktarıyoruz.
13 Kasım 2024’te, Michelin’den yaklaşık bin çalışan Türkiye’deki merkezi önünde toplanmıştı. Otobüslerle İzmir ve Bursa’dan gelmişlerdi; grubun iki fabrikasının kapanması tehdidiyle karşı karşıya olanlar olarak oradaki duruşlarını sürdürdüler. Şirketin Türkiye’deki merkezinin önünde, patlayan havai fişekler eşliğinde şu slogan yükseldi: “Elli yıl boyunca sömürüldük; beş dakikada işten çıkarıldık.“
Kitlelerin gövdesinin içindeki kalabalıkta, Michelin’in CFE-CGC merkez delegesi José Tarantini vardı. O günün özel atmosferini hatırlıyor: “Öfke hissediliyordu, fakat aynı zamanda bitkinlik, neredeyse bir kadercilik duygusu da vardı.” Yıllardır İzmir ve Bursa’daki iki tesisin durumunun giderek kötüleştiği ve “çalışanların mutsuz bir sonu benimsemiş olduğu” gerçeğinin bilinciyle, Tarantini şöyle devam ediyor: “haber gelince neredeyse sürpriz değildi.” Beklenen bir karar olsa da bu durum “büyük bir öfke” yarattı: “Meslektaşlar için bu çok zor bir durumdu.“
“Bir sorumluluk yükü altında hissediyoruz”
Mobilizasyonların ardından CFDT, Sud ve CFE-CGC sendikaları, İzmir ve Bursa fabrikalarının kapanması nedeniyle etkilenen 1.254 çalışan için Mart 2025’te bir destek önlemleri anlaşması imzaladı. Fabrikalar ise kapandı. “Pazarlık ettik. Elimizden gelen her şeyi yaptık. Personel temsilcileri olarak, yol haritasına sıkı sıkıya bağlı olan ve niyetlerinden çok sapmayan bir şirket karşısında yapabildiklerimizin hepsini yaptık“, şeklinde Michelin’in CFE-CGC merkez delegesi Tarantini o günleri hatırlıyor.
66 yaşında olan José Tarantini, Michelin’de 43. yılını tamamlıyor. Sendikal bağlılığa adanmış bir kariyere sahip olan Tarantini için İzmir ve Bursa fabrikalarının kapanması muhtemelen son mücadelesi oldu. “Bu mobilizasyonlar, birer sınavdır, analiz ediyor o geriye bakarken hayatlarıyla birleşik bir yaşam süren ailelerin kaderini etkileyen bir sorumluluk hissediyoruz.
Önümüzdeki birkaç ay içinde Tarantini emekli olacak, “pişmanlık duymadan“, kariyerine dönüp bakarken söylüyor: “Eğer yeniden yapacak olsaydım, neredeyse her şeyi aynı şekilde yapardım.“
